شکستگی استخوان یا مفصل دررفته می‌تواند جریان خون بخشی از استخوان را مختل کند. نکروز آواسکولار نیز با استفاده طولانی مدت از دارو‌های استروئیدی با دوز بالا و مصرف بیش از حد الکل همراه است.
هر کسی ممکن است مبتلا شود، اما این بیماری در افراد بین 30 تا 50 سال شایع‌تر است.
علائم
بسیاری از افراد در مراحل اولیه نکروز آواسکولار هیچ علامتی ندارند. با بدتر شدن این وضعیت، مفصل آسیب دیده شما ممکن است تنها زمانی آسیب ببیند که روی آن وزن بیاندازید. در نهایت، ممکن است حتی زمانی که دراز کشیده‌اید، درد را احساس کنید.
درد می‌تواند خفیف یا شدید باشد و معمولاً به تدریج ایجاد میشود. درد همراه با نکروز آواسکولار لگن ممکن است روی کشاله ران، ران یا باسن متمرکز شود. علاوه بر لگن، نواحی احتمالی تحت تاثیر قرار گرفتن شانه، زانو، دست و پا هستند.
برخی افراد دچار نکروز آواسکولار در هر دو طرف (دو طرفه) می‌شوند – مانند هر دو لگن یا هر دو زانو.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
اگر در هر مفصلی درد مداوم دارید به پزشک مراجعه کنید. اگر فکر می‌کنید استخوان شکسته یا دررفتگی مفصل دارید، فوراً به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید.
علل
نکروز آواسکولار زمانی رخ می‌دهد که جریان خون به استخوان قطع یا کاهش یابد. کاهش عرضه خون می‌تواند ناشی از موارد زیر باشد:
* ترومای مفصلی یا استخوانی. یک آسیب، مانند یک مفصل دررفته، ممکن است به عروق خونی مجاور آسیب برساند. درمان‌های سرطان شامل پرتودرمانی نیز می‌تواند استخوان را ضعیف کرده و به رگ‌های خونی آسیب برساند.
* رسوبات چربی در رگ‌های خونی. چربی (لیپید‌ها) می‌تواند رگ‌های خونی کوچک را مسدود کند و جریان خونی را که استخوان‌ها را تغذیه می‌کند، کاهش دهد.
* بیماری‌های خاص شرایط پزشکی مانند کم خونی سلول داسی شکل و بیماری گوچر نیز می‌تواند باعث کاهش جریان خون در استخوان شود.
برای حدود 25 درصد از افراد مبتلا به نکروز آواسکولار، علت قطع جریان خون ناشناخته است.
عوامل خطر
عوامل خطر برای ایجاد نکروز آواسکولار عبارتند از:
* ضربه. صدمات، مانند دررفتگی یا شکستگی لگن، می‌تواند به رگ‌های خونی مجاور آسیب برساند و جریان خون به استخوان‌ها را کاهش دهد.
* استفاده از استروئید استفاده از کورتیکواستروئید‌ها با دوز بالا، مانند پردنیزون، یکی از علل شایع نکروز آواسکولار است. دلیل آن ناشناخته است، اما یک فرضیه این است که کورتیکواستروئید‌ها می‌توانند سطح لیپید را در خون افزایش دهند و جریان خون را کاهش دهند.
* مصرف بیش از حد الکل. مصرف چندین نوشیدنی الکلی در روز برای چندین سال نیز می‌تواند باعث ایجاد رسوبات چربی در رگ‌های خونی شما شود.
* استفاده از بیس فسفونات استفاده طولانی مدت از دارو‌ها برای افزایش تراکم استخوان ممکن است به ایجاد استئونکروز فک کمک کند. این عارضه نادر در برخی از افرادی که با دوز‌های بالای این دارو‌ها برای سرطان‌هایی مانند مولتیپل میلوما و سرطان متاستاتیک سینه درمان شده‌اند، رخ داده است.
* درمان‌های پزشکی خاص پرتودرمانی برای سرطان می‌تواند استخوان را ضعیف کند. پیوند اعضا به ویژه پیوند کلیه نیز با نکروز آواسکولار همراه است.
شرایط پزشکی مرتبط با نکروز آواسکولار عبارتند از:
* پانکراتیت
* دیابت
* بیماری گوچر
* HIV/AIDS
* لوپوس اریتماتوی سیستمیک
* کم خونی داسی شکل
عوارض
نکروز آواسکولار بدون درمان با گذشت زمان بدتر میشود. در نهایت، استخوان ممکن است فرو بریزد. نکروز آواسکولار همچنین باعث میشود که استخوان شکل صاف خود را از دست بدهد و به طور بالقوه منجر به آرتریت شدید شود.
پیشگیری
برای کاهش خطر نکروز آواسکولار و بهبود سلامت عمومی:
* الکل را محدود کنید. نوشیدن زیاد الکل یکی از مهمترین عوامل خطر برای ایجاد نکروز آواسکولار است.
* سطح کلسترول را پایین نگه دارید. تکه‌های ریز چربی رایج‌ترین ماده‌ای هستند که خون‌رسانی به استخوان‌ها را مسدود می‌کنند.
* نظارت بر مصرف استروئید مطمئن شوید که پزشکتان در مورد استفاده گذشته یا فعلی شما از استروئید‌های با دوز بالا اطلاع دارد. به نظر می‌رسد آسیب استخوانی مرتبط با استروئید با دوره‌های مکرر استروئید‌های با دوز بالا بدتر میشود.
* سیگار نکشید: سیگار خطر را افزایش می‌دهد.
تشخیص
در طول معاینه فیزیکی، پزشک احتمالاً اطراف مفاصل شما را فشار می‌دهد و حساسیت را بررسی می‌کند. پزشک شما همچنین ممکن است مفاصل را در موقعیت‌های مختلف حرکت دهد تا ببیند آیا دامنه حرکتی شما کاهش یافته است یا خیر.
تست‌های تصویربرداری
بسیاری از اختلالات می‌توانند باعث درد مفاصل شوند. آزمایش‌های تصویربرداری می‌توانند به تعیین منبع درد کمک کنند. گزینه‌ها عبارتند از:
* اشعه ایکس. آن‌ها می‌توانند تغییرات استخوانی را که در مراحل بعدی نکروز آواسکولار رخ می‌دهد، آشکار کنند. در مراحل اولیه این بیماری، اشعه ایکس معمولاً طبیعی به نظر می‌رسد.
* ام آر آی و سی تی اسکن. این آزمایش‌ها تصاویر دقیقی را تولید می‌کنند که می‌تواند تغییرات اولیه در استخوان را نشان دهد که ممکن است نشان دهنده نکروز آواسکولار باشد.
* اسکن استخوان. مقدار کمی از مواد رادیواکتیو به رگ شما تزریق میشود. این ردیاب به قسمت‌هایی از استخوان‌های شما که زخمی شده یا در حال بهبودی هستند حرکت می‌کند و به صورت نقاط روشن در صفحه تصویربرداری ظاهر میشود.
درمان
هدف جلوگیری از تحلیل بیشتر استخوان است.
دارو‌ها و درمان
در مراحل اولیه نکروز آواسکولار، علائم ممکن است با دارو و درمان کاهش یابد. پزشک شما ممکن است توصیه کند:
* دارو‌های ضد انعقادی غیراستروئیدی. دارو‌هایی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن ممکن است به تسکین درد مرتبط با نکروز آواسکولار کمک کنند.
* دارو‌های پوکی استخوان دارو‌هایی مانند آلندرونات (فوسامکس، بینوستو)، ممکن است پیشرفت نکروز آواسکولار را کاهش دهند، اما شواهد متفاوت است.
* دارو‌های کاهش دهنده کلسترول کاهش میزان کلسترول و چربی در خون ممکن است به جلوگیری از انسداد عروقی که می‌تواند باعث نکروز آواسکولار شود کمک کند.
* رقیق‌کننده‌های خون. اگر اختلال انعقادی دارید، ممکن است دارو‌های رقیق‌کننده خون مانند وارفارین برای جلوگیری از لخته شدن در عروق تغذیه‌کننده استخوان توصیه شود.
* کاهش وزن و استرس روی استخوان آسیب دیده می‌تواند آسیب را کاهش دهد. ممکن است لازم باشد فعالیت بدنی خود را محدود کنید یا از عصا استفاده کنید تا وزن خود را برای چندین ماه کاهش دهید.
* تمرین‌های ورزشی: یک فیزیوتراپیست می‌تواند تمریناتی را برای کمک به حفظ یا بهبود دامنه حرکتی مفصل به شما آموزش دهد.
* تحریک الکتریکی. جریان‌های الکتریکی ممکن است بدن شما را تشویق کند تا استخوان جدیدی را برای جایگزینی استخوان آسیب دیده رشد دهد. از تحریک الکتریکی می‌توان در حین جراحی استفاده کرد و مستقیماً روی ناحیه آسیب دیده اعمال کرد. یا می‌تواند از طریق الکترود‌های متصل به پوست شما تجویز شود.
جراحی و روش‌های دیگر
از آنجایی که اکثر افراد تا زمانی که نکروز آواسکولار نسبتاً پیشرفته نشده باشد، علائمی از خود بروز نمی‌دهند، ممکن است پزشک جراحی را توصیه کند. گزینه‌ها عبارتند از:
* رفع فشار . جراح بخشی از لایه داخلی استخوان شما را برمی دارد. علاوه بر کاهش درد، فضای اضافی در استخوان شما تولید بافت استخوانی سالم و عروق خونی جدید را تحریک می‌کند.
* پیوند استخوان (پیوند). این روش می‌تواند به تقویت ناحیه استخوانی که تحت تأثیر نکروز آواسکولار قرار گرفته است کمک کند. پیوند بخشی از استخوان سالم است که از قسمت دیگری از بدن شما گرفته میشود.
* تغییر شکل استخوان (استئوتومی). تکه‌ای از استخوان در بالا یا زیر مفصل تحمل‌کننده وزن برداشته میشود تا به کاهش وزن از روی استخوان آسیب‌دیده کمک کند. تغییر شکل استخوان ممکن است به شما امکان دهد تا تعویض مفصل را به تعویق بیندازید.
* تعویض مفصل. اگر استخوان بیمار شما فرو ریخته است یا درمان‌های دیگر کمکی نمی‌کند، ممکن است برای تعویض قسمت‌های آسیب دیده مفصل خود با قطعات پلاستیکی یا فلزی نیاز به جراحی داشته باشید.
* درمان طب ترمیمی. آسپیراسیون و تغلیظ مغز استخوان یک روش جدیدتر است که ممکن است برای نکروز آواسکولار در مراحل اولیه هیپ مناسب باشد. سلول‌های بنیادی از مغز استخوان شما برداشت میشود. در طی عمل جراحی، هسته‌ای از استخوان لگن مرده برداشته میشود و سلول‌های بنیادی در جای آن قرار می‌گیرند که به طور بالقوه امکان رشد استخوان جدید را فراهم می‌کند. مطالعه بیشتری لازم است.
منبع: تابناک